****
Нікчэмнасць слоў. І дні паволі
Тугой аблытваюць злачыннай.
І ўжо не выбрацца ніколі
З аблогі мройнай павучынай.

Нячутны час паўзе па скроні
Скупой атрутнай кропляй поту.
І немата з тваёй далоні
Няўпросых п'е маю самоту...

АП