| Цiха старыцца час,
Хутка старымся самi,
I наноў не пачаць –
Трыццаць тры за плячам i,
I адведзены век
Напалову пражыты,
А скупы прадавец
Ш часьце з мараю зблытаў
Гэты сьвет на вачах
Нема гiне ад стомы.
Мой затоены страх
Непатрэбны нiкому.
Вечар зноў цiшынёй
Неба рванае cкдеiў,
I нiкога за мной
У чарзе да надзеi
Мо прыдуманы cьвет?
Не рарчынены дзьверы...
Недапiсаны верш -
Боль няспраўджанай веры
|
